De wasbeer is een uitheemse diersoort die door menselijk handelen in de natuur terecht is gekomen en lokaal een bedreiging kan vormen voor inheemse dieren. Provincies zijn vanwege Europese regels verplicht deze en andere invasieve exoten te verwijderen. In Zuid-Limburg is sinds eind 2017 een populatie wasberen gevestigd, vooral rondom Sittard en Maastricht (kerngebieden). Tussen oktober 2019 en maart 2021 zijn 46 wasberen weggevangen onder coördinatie van de Zoogdiervereniging (om de effectiviteit van de bestrijding te monitoren) en opgevangen bij Stichting AAP.
Meldingen
Bij het vangen van de wasberen is gebruik gemaakt van de meldingen die binnen kwamen via het wasberenmeldpunt (opent externe website). De Zoogdiervereniging schat in dat er nog 17 tot 36 wasberen in de Limburgse natuur leven, zo blijkt uit de eindrapportage van de vereniging. Er zijn tot op heden geen wasberen geschoten. Vangen en opvangen is het doel, tenzij dit niet haalbaar is. Van de gevangen wasberen blijkt 59% besmet met de wasberenspoelworm (Baylisascaris procyonis). In uitzonderlijke gevallen kunnen mensen daar ernstig ziek van worden. Door het RIVM is op basis van een genetische analyse de herkomst van de wasbeerpopulatie rondom Sittard bepaald. Deze populatie blijkt van lokale oorsprong te zijn en maakt geen onderdeel uit van de populaties uit Hessen (Duitsland) of Wallonië (België).
Inzet jagers
Het College wil de aanpak voortzetten om de resterende wasberen van de Limburgse populatie uit de natuur te verwijderen door vangen en opvangen waar mogelijk en enkel afschot toestaan waar vangen redelijkerwijs niet mogelijk is. Limburg blijft daarmee de enige provincie die niet-dodelijke methoden voorop stelt bij de bestrijding van de wasbeer.
Geleerde lessen uit de rapportage van de Zoogdierenvereniging worden toegepast zodat de aanpak intensiever en efficiënter wordt. Zo gaat de Provincie jagers verzoeken om (op vrijwillige basis) wasberen te vangen. Hiervoor worden middelen zoals vangkooien beschikbaar gesteld. Het doel is dat de wasberen uit de Limburgse populatie zich niet naar andere gebieden verspreiden en zoveel mogelijk kunnen worden gevangen en opgevangen.
Duurzame aanpak
Ook zal worden gewerkt aan een duurzame langetermijnaanpak waarbij instroom vanuit de buurlanden wordt tegengegaan. Zo zal de mogelijkheid van monitoring en bestrijding langs de grens worden verkend.
De NOJG is van mening dat de genoemde aantallen nog geen 30% van de werkelijke stand is, zeker nu er op verschillende plaatsen in Limburg, wasberen worden gesignaleerd en dit zijn vooral wasberen met jongen. Met het vangen van wasberen blijkt uit ervaringen uit Duitsland kun je hoogstens 40 % wegvangen. De provincie Limburg dient meer middelen toe te staan, dan alleen vangkooien, maar ook het afschot toe te staan ook met restlicht- en warmtebeeld apparatuur, zodat de stand in de hand kan worden gehouden en hierdoor worden ook de kosten van de opvang voor de provincie vermindert.
