Wolven  – conflictarm ?

 

… ook de EU heeft wetten uitgevaardigd op basis van  foutieve biologische aannames

Europa heeft de wolf tot een beschermde diersoort verklaard en ons land beschikt over een aantal mensen, dat zichzelf wolvenexpert noemt, of  althans zo in de media genoemd wordt. Of deze experts zelf ooit een wolf in het wild gezien hebben, is niet helemaal duidelijk. Wel hebben ze een uitgesproken mening over de vraag of de wolf en de mens kunnen samenleven.

Leo Linnartz van ‘Wolven in Nederland’ vertelt dat volwassen wolven eigenlijk helemaal geen interesse hebben in schapen: “Ze houden van edelherten, damherten, zwijnen en hazen. Van wild dus. Dat is 95 procent van zijn dieet.”

Jaap van Leeuwen van Wolvenmeldpunt: ,,Laten ze zich eerst rustig thuis voelen hier. Mensen hoeven niet bang te zijn voor wolven, een wolf doet een mens niets. Je moet laten horen dat je er bent, dan zijn ze echt sneller weg dan jij.”

Zou het? Laten we het eens aan een expert vragen in een land waar ze héél veel wolven hebben, en die heel veel wolven gezien heeft. In Canada bijvoorbeeld.

Valerius Geist, een bioloog en professor emeritus aan de University of Calgary, bestudeerde zijn hele leven lang de hoefdieren (bergschapen, geiten, elanden etc.) in de wildernis van Brits Columbia, waarbij hij tussendoor toch ook heel wat wolven waarnam. Zijn hele leven geloofde hij, dat wolven niet gevaarlijk waren voor de mens. Dat was de consensus onder wetenschappers en hij vertrouwde er blindelings op dat zijn collega’s die de wolven bestudeerden hun huiswerk hadden gedaan. Dit leek ook bevestigd door de geschiedenis: in de 20^ste eeuw waren er nauwelijks meldingen van confrontaties met de wolf in het Noord-Amerikaanse gebied. En als het eens gebeurde was er sprake van een probleemwolf (!). Ook uit wolvenland Rusland kwamen geen meldingen. Trouwens, Russische wolven waren geen Amerikaanse wolven!

Tot hij bemerkte dat de wolven steeds dichterbij kwamen en opdringeriger werden en hij (na zijn pensionering) zelf in het nauw kwam en met zijn vrouw het vege lijf moest redden door op een tractor te klimmen.

Als gevolg hiervan kwamen bij hem een paar vragen op, waarop hij een antwoord moest vinden.

“Ik werd gedwongen mijn overtuiging nog eens onder de loep te nemen, niet vanwege academische publicaties, maar door een nooit verwachte persoonlijke ervaring” NB: alle besproken punten kunt u hier terug vinden (in het Engels)

Waar kwam dat verhaal vandaan, dat wolven voor ons ongevaarlijk zijn?

De politiek-correcte opvatting dat wolven voor de mens ongevaarlijk zouden zijn, werd de wereld in geholpen door een paar uitstekende Amerikaanse biologen, die vaststelden dat er in Amerika in de 20^ste eeuw nauwelijks slachtoffers van wolven gemeld waren, wat in tegenspraak was met alle oude verhalen en mythes. Meldingen uit andere gebieden werden niet erg serieus genomen, vooral ook wegens taalproblemen. Deze opvatting werd wijd verbreid door het verfilmde boek ‘Never Cry Wolf’ van de beroemde Canadese schrijver Farley Mowat.

Roodkapje werd dus afgebrand: die sprookjes berustten op onwetendheid en ongefundeerde angst! En dit werd dankbaar opgepikt door milieu-activisten in de westers wereld, die begonnen waren de natuur te idealiseren.

Maar Geist stelt: het sprookje van Roodkapje is niet gebaseerd op onwetendheid of boosaardigheid t.o.v. wolven, maar op zeer reële, tot wanhoop drijvende ervaringen.

Hoe verklaar je dan, dat er bijna geen mensen in de VS omkwamen door wolven?

De conclusie van bovenstaande biologen was niet gebaseerd op de aard van wolven, maar op de omstandigheden. Ten eerste waren de wolven op het Amerikaanse continent grotendeels uitgeroeid. Ten tweede waren zo goed als alle Amerikanen goed bewapend en maakten korte metten met onwelgevallige wolven. Een gewapende man straalt zelfvertrouwen uit en die paar wolven zorgden wel dat ze niet gezien werden. En de enkeling, die wel in het nauw gedreven werd door een paar wolven, werd niet geloofd en uitgelachen.

 Waarom zo goed als geen meldingen uit Rusland?

Het beeld van de ongevaarlijke wolf werd verwelkomd door de communistische partij, die de plattelandsbevolking verregaand had ontwapend en daar hoefde de aandacht niet op gevestigd te worden. Dus die verhalen van boeren die niet eens konden schrijven, hoefden niet serieus genomen te worden – de wolf was onschuldig. Overigens hadden ook voorgaande machthebbers geen behoefte aan een gewapende bevolking. Een ongewapende bevolking wordt na enige tijd door de wolf als prooidier gezien.

Nu zijn biologen niet zo goed als onderzoekers van de geschiedenis, maar de taalkundige Will Graves onderzocht jarenlang Russische documenten en publiceerde in 2007 zijn boek ‘Wolves in Russia’.

 

Er zijn bergen documenten over gebeurtenissen, waar wolven mensen hebben gedood en verslonden.  Gedurende meer dan twee eeuwen hebben Russen hun ervaringen met wolven gedocumenteerd, inclusief het verscheurd worden van honderden mensen per jaar, misschien duizenden in sommige slechte jaren. Vooral kinderen waren het slachtoffer.

Toen Russische wetenschappers (Prof. D. Bibikov 1980, Mikhail P. Pavlov 1982) boeken uitbrachten over het gedrag van wolven, werd hun autoriteit ter discussie gesteld door westerse milieugroeperingen en sommige wetenschappers. Het lukte de activisten zelfs de vertalingen naar het Noors te blokkeren! Uiteindelijk werden ze vertaald naar het Zweeds en Duits en veel later naar het Engels. Maar de boodschap wordt niet graag gehoord!

De 7 fasen van gewenning

Wat Geist vaststelde, is dat wolven zich verre houden van mens en vee, zolang ze bejaagd worden en genoeg te vreten hebben. In zoverre klopt de bewering hierboven van Leo Linnartz over de voorkeur van de wolf voor wild, maar niet op grond van zijn culinaire smaak, maar op grond van zijn overlevingsinstinct.

Gewenning van de wolf aan de mens ziet Geist als het grote gevaar en hij onderscheidt daarbij zeven fasen. Dit was overigens oorspronkelijk niet zijn idee, maar van mensen die coyotes hadden bestudeerd in verband met aanvallen op kinderen in stedelijke omgeving. Deze studie wordt breed geaccepteerd in Amerika wat betreft de coyotes, maar velen hebben moeite eenzelfde theorie voor wolven te accepteren.

Wanneer wolven zich ergens vestigen, dan treedt het volgende op:

1. De prooidieren (veelal hertachtigen) worden minder en de overblijvers laten zich nauwelijks nog zien in de natuur. Daarentegen zijn ze vaker te zien in de nabijheid van de mens (stad, boerderijen), waar ze veiligheid zoeken. De wolf laat zich nauwelijks zien, is extreem schuw.
2. Wolven naderen ’s nachts de huizen/steden.
3. Wolven laten zich overdag zien en bestuderen de mensen vanaf een afstand.
4. Wolven vallen overdag vlak bij de huizen honden en vee aan. Mensen zijn nog geen prooi, maar worden dreigend toegegromd.
5. De aanvallen op vee worden frequenter. Ook worden meer koeien en paarden hevig verminkt of gedood. Ruiters (of boeren op de tractor) worden gevolgd en omsingeld, maar nog niet aangevallen.
6. De wolf komt steeds dichter bij de mens, snuffelt aan de wandelaar, knabbelt aan zijn kleren, laat zich niet meer echt verjagen. Het lijkt heel leuk en speels, maar in werkelijkheid is hij aan het onderzoeken of de mens een mogelijke prooi is.
7. In deze fase bereikt de escalatie de top. De aanvallen op de mens zijn nog wat onhandig, en een forse man (type Canadese houthakker) kan zich nog wel verdedigen, maar tegen een roedel is de mens kansloos. Ook met een geweer.

Dus de uitspraak van Jaap van Leeuwen (laten ze zich eerst rustig thuis voelen hier) lijkt toch niet zo’n goed idee te zijn? Integendeel: een recept voor ellende volgens Geist.

 Nog wat uitspraken van Valerius Geist.

Dik van der Meulen, Nederlands schrijver, heeft ook een historisch onderzoek gedaan naar de relatie mens-wolf en daar een interessant boek over geschreven: Kinderen van de Nacht. Hij is daarbij niet gestuit op het werk van Valerius Geist, maar zijn eindconclusie zou ik zo willen samenvatten: de mens kan met de wolf samenleven, als hij maar niet te amicaal wordt en voldoende schapen in de aanbieding heeft.

• Historisch gezien is er geen plek geweest waar de mens met de wolf heeft samengeleefd, behalve dan waar er stevig op de wolf gejaagd werd en er dientengevolge ook voldoende voedsel overbleef voor de rest van de wolven.
• Recent onderzoek toont aan, dat wolven slechts zeer langzaam overgaan op een nieuw soort prooi en niet op de mens zullen overstappen, zolang er voldoende alternatieven bestaan.
• Over zijn eigen ervaring: het is onwaarschijnlijk dat die wolven ons bedreigd zouden hebben, als er nog genoeg wild voorhanden was geweest. We kunnen dus verwachten, dat zich dit zal herhalen, overal waar wolven de wildvoorraad hebben uitgeput.
• Op foute aannames gebaseerde politieke correctheid kan dodelijk zijn
• De wolf is een extreem effectieve predator en is in staat al het wild in een gebied uit te roeien.
• Men heeft al – hier en in de Europese Unie – wetten in werking gesteld, die gebaseerd zijn op foutieve biologische aannames.

Wat valt er te verwachten in Nederland?

In ons land kiezen we er voor om een hek om de boerenbedrijven te zetten in plaats van een hek om de wolf. Maar omdat we in een klein land leven met heel veel mensen, kan hier nooit voldoende afstand tussen mens en wolf gehandhaafd worden.

En dus zal het volgende gebeuren:

1. Eerst een grote aanslag op de wildstand
2. Daarna op de schapen (is al aan de gang).
3. En als er om de schapen een hek staat, dan maar op de koeien en paarden
4. Tegelijkertijd laat de wolf zich meer zien en gaat wandelaars benaderen
5. en dat vinden we heel lief en we gaan massaal kijken
6. en als er iets misgaat is er sprake van een probleemwolf, die gaan we vangen en in een dierentuin vertroetelen
7. ondertussen is de zo gewenste zichtbaarheid van ons overgebleven grofwild in de vrije natuur naar nul gedaald
8. als we de wolf dan noodgedwongen gaan bejagen, verdwijnt ook de zichtbaarheid van de wolf en staan we met lege handen.

Wageningen heeft een model ontwikkeld, om de toekomstige verspreiding van de wolf in ons land en de gevolgen daarvan in te schatten. Het is aan te bevelen de inzichten van Valerius Geist daarin te verwerken.

Biodiversiteit

De wolf wordt hier door sommigen uitbundig verwelkomd als een beloning voor het gevoerde natuurbeleid (!). Zou hij werkelijk voor onze nieuwe natuur (afgeplagde heide en weiden vol pitrus) gekomen zijn, of gewoon omdat hij niet tegengehouden werd in het oosten?

Het veel gehoorde ‘De natuur regelt het zelf wel’ van veel activisten en de Partij voor de Dieren wordt door Geist een denkfout van simpele geesten genoemd.

De activiteiten van de mens leveren een grotere biodiversiteit dan ‘DE natuur’. Hij beschrijft ‘biologische woestijnen’ in Siberië door de afwezigheid van de mens daar.

Maar daarover een volgende keer meer.

En dierenleed?

Daar is de anti-jachtbeweging toch op tegen? Wel, dan kunnen ze van de wolf nog wat leren. Bekend zijn de foto’s van gruwelijk verminkte schapen. Grotere prooien worden van achteren verminkt tot ze bezwijken en dan vaak nog levend verscheurd.

Valerius Geist is intussen een bekende in het Duitse taalgebied. Zie bijvoorbeeld hier en hier en hier en hier en hier

 

.

 

 

 

 

We mogen dus concluderen…….

…. dat wanneer er ongelukken gaan optreden (of al opgetreden zijn), Europa en de mensen die de wolf welkom heten, niet de schuld op een ‘probleem-wolf’ kunnen schuiven en zo de handen in onschuld kunnen wassen, maar het boetekleed moeten aantrekken. Die wolf doet dan gewoon wat in zijn aard ligt – zoals voorspeld door Valerius Geist.

Paul Bouwmeester